گودبرداری به روش جزیره ای تکنیک ویژه‌ای است که در آن پایدارسازی دیواره گود به روش مهار متقابل و کمک گرفتن از بخش مرکزی ساختمان در دست اجرا انجام می‌شود.
در این روش ابتدا المان‌های نگهدارنده قائم همانند روش مهارمتقابل در پیرامون گود با فواصل مناسب نصب می‌گردد.
سپس گودبرداری قسمت مرکزی محل پروژه با نگه داشتن خاک کناره دیواره نگهدارنده به صورت شیبدار یا پله‌ای تا کف گود انجام می‌شود.
پس از آن اقدام به ساخت سازه اصلی در قسمت مرکزی می‌گردد.
در ادامه و پس از آنکه سازه اصلی در هسته مرکزی به اندازه کافی در طبقات بالاتر از گود، از پایین به بالا اجرا شد، خاکبرداری قسمت‌های باقی مانده گود در کناره‌ها و نصب قیدهای فشاری بین دیواره نگهدارنده و سازه اصلی از بالا به پایین همانند اجرای سیستم مهار متقابل شروع می‌شود.
مزیت اصلی روش گودبرداری جزیره ای افزایش کارایی و متناسب با آن کاهش مدت زمان اجرای پروژه است.
این روش در مقایسه با روش گودبرداری مهاربندی شده نیاز به قیدهای فشاری کمتری دارد. لذا هزینه نصب و برچیدن آن‌ها کاهش می‌یابد.
بزرگترین نقص روش گودبرداری جزیره ای احتمال نشت آب یا اتصالات سازه‌ای ضعیف بین سازه اصلی در قسمت مرکزی و سازه‌های جانبی که در مرحله بعد در اطراف ساخته می‌شوند، است.
علاوه بر آن در این روش معمولا تغییر مکان‌های جانبی در دیوار و نیز حرکت زمین رخ می‌دهد.
علت ایجاد این جابه‌جایی‌ها مقاومت جانبی کمتر شیب‌های خاکی است نسبت به حالت نرمال هستند. وقوع این پدیده به خصوص در خاک‌های نرم رایج‌تر است.
به همین دلیل امروزه روش ساخت جزیره ای منسوخ شده است. در شکل زیر یک عکس قدیمی از روش ساخت جزیره ای را مشاهده می‌کنید.