سقف‌های کامپوزیت از ترکیب بتن مسلح با عرشه فولادی ساخته می‌شوند. عرشه فولادی این سقف‌ها در ابتدای کار در نقش قالب و پس از سفت شدن بتن، عرشه فولادی با آن ترکیب می‌شود و یک سقف کامپوزیت را به وجود می‌آورد. در واقع، سقف‌های کامپوزیت را می‌توان به عنوان سقف‌های بتن مسلح در نظر گرفت که عرشه فولادی در آن‌ها به عنوان یک تقویت‌کننده خارجی عمل می‌کند. سقف‌های کامپوزیت معمولا بر روی دهانه‌های 3 تا 4.5 متری و تیرها یا سقف‌های نگهدارنده اجرا می‌شوند. دهانه نسبتا کوچک این سقف‌ها به دلیل عدم استفاده از شمع‌بندی یا نگهدارنده‌های موقت است.
اگر سقف کامپوزیت بدون شمع‌بندی اجرا شود، عرشه فولادی به تنهایی در برابر وزن خود، وزن بتن و بارهای اجرایی مقاومت می‌کند. سپس، با ادغام بتن و عرشه، بارهای بعدی توسط ماده کامپوزیت (ترکیب بتن و فولاد) تحمل می‌شوند. اگر برای اجرا سقف کامپوزیت از شمع‌بندی استفاده شده باشد، ترکیب بتن و عرشه در مقابل تمام بارها مقاومت می‌کنند. جالب اینجاست که این کار می‌تواند ظرفیت باربری سقف کامپوزیت پس از اتمام ساخت را کاهش دهد؛ چراکه با شمع‌بندی سقف، نیروی برشی افقی اعمال شده بر سطح تماس بتن و عرشه فولادی افزایش می‌یابد. اگرچه در هر دو حالت، مقاومت سقف در برابر بارهای طراحی حاصل خواهد شد.
ظرفیت باربری سقف‌های کامپوزیت بیش از هر چیزی به پیوند برشی بین بتن و عرشه فولادی بستگی دارد. وجود آج بر روی برخی از عرشه‌های فولادی نیز به دلیل بهبود همین پیوند برشی است. بر اساس آزمایش‌های صورت گرفته، پیوند برشی معمولا زمانی از بین می‌رود که یک لغزش (جابجایی نسبی بین عرشه و بتن) حدودا 2 تا 3 میلی‌متری در انتهای سقف رخ داده باشد. در واقعیت، این مسئله تا اعمال بارهای نهایی رخ نمی‌دهد. در سطوح بارگذاری پایین، امکان لغزش اولیه (گسستن پیوندهای شیمیایی) وجود دارد.
ضخامت سقف‌های کامپوزیت نازک معمولا بین 100 تا 250 میلی‌متر و ضخامت سقف‌های کامپوزیت ضخیم بین 280 تا 320 میلی‌متر است. سقف‌های کامپوزیت معمولا مانند تیرهای ساده در شرایط عادی و بدون در نظر گرفتن اثر تکیه‌گاه‌ی طراحی می‌شوند. به طور کلی، دو روش تجربی (طبق استانداردهای BS EN 1994-1-1 و BS 5950-4) مبتنی بر مفهوم اتصال برشی برای طراحی سقف‌های کامپوزیت وجود دارد. از میان این دو روش، روش m و k از رواج بیشتری برخوردار است. اگرچه، این روش برای شرایط بارگذاری متمرکز خطی و نقطه‌ای مناسب نیست. یادگیری جزئیات روش‌های طراحی سقف کامپوزیت معمولا ضرورتی ندارد؛ چراکه تولیدکنندگان، اطلاعات مورد نیاز برای طراحی را در قالب جدول بار-دهانه در اختیار طراحان قرار می‌دهند.