ترک فعال در بتن
«ترک فعال» (Active Crack)، ترکی است که طول، عرض و عمق آن در گذر زمان افزایش می‌یابد. ترک‌های فعال، از حساسیت بیشتری نسبت به ترک‌های غیر فعال برخورداند. این ترک‌ها، نشان‌دهنده وجود مشکلات جدی در بتن هستند. ترک‌های فعال، معمولا با طول نسبتا زیاد، شکل مورب و به صورت منفرد یا دسته‌ای در بتن ظاهر می‌شوند. این نوع ترک‌ها، جابجایی و تغییر راستا را به همراه دارند. ترک‌های فعال معمولا بر اثر اعمال بارهای سازه‌ای رخ می‌‌دهند.
اضافه بار، انبساط حرارتی، نشست فونداسیون، طراحی اشتباه و دیگر عوامل مخرب، باعث به وجود آمدن ترک‌های فعال می‌شوند. این ترک‌ها، نیاز به نظارت دقیق و اتخاذ اقدامات اصلاحی دارند. در غیر اینصورت، احتمال انتشار آن‌ها و شکست نهایی سازه بتنی یا عضوهای بتنی افزایش می‌یابد. ترک‌های فعال، می‌توانند موقتی یا پیوسته باشند یا به ترک‌های غیر فعال تبدیل شوند. روش‌های رایج برای ترمیم ترک‌های فعال در بتن عبارت هستند از:
- حفاری و انسداد
- دوخت
- افزودن میلگرد
- افزودن میلگرد معمولی
- افزودن میلگرد پیش‌تنیده
- درزبندی انعطاف‌پذیر
حفاری و انسداد ترک فعال بتن
ترمیم ترک به روش «حفاری و انسداد» (Drilling and Plugging)، با حفاری حفره‌ای به قطر 50 تا 75 میلی‌متر در راستای گسترش ترک، تمیز کردن حفره و پر کردن آن با دوغاب بدون جمع‌شدگی یا دوغاب اپوکسی انجام می‌گیرد. این روش، مناسب ترک‌های مستقیم تا نسبتا مستقیم است.
ترک‌های عمودی دیوارهای بتنی، در اغلب موارد توسط حفاری و انسداد قابل ترمیم هستند. دوغاب پرکننده، از حرکت جانبی بتن در دو طرف ترک، کاهش نشت آب از درون ترک و افت خاک پشت دیوار جلوگیری می‌کند.