ترک خوردگی بتن چیست؟

ترک خوردگی بتن چیست؟

بتن ذاتا یک ماده ترد و شکننده است. این ماده، مقاومت فشاری بالا و مقاومت کششی پایینی دارد. مقاومت کششی پایین بتن، باعث جدا شدن ذرات آن و تشکیل سطوح مجزا در هنگام مواجهه با بارگذاری‌های خمشی، جمع شدگی ناشی از خشک شدن، انبساط حرارتی و عوامل دیگر می‌شود. به این جدایش، ترک‌خوردگی می‌گویند. ترک‌خوردگی از رایج‌ترین مشکلات بتن است. ترک‌ها به دو صورت سطحی و عمقی در بتن رخ می‌دهند. در این بخش، به معرفی برخی از انواع این ترک‌ها می‌پردازیم.

ترک غیر فعال بتن چیست؟

«ترک غیر فعال» (Dormant Crack)، ترکی سطحی است که ابعاد آن با گذر زمان تغییر نمی‌کند. این نوع ترک معمولا بسیار نازک و دارای شکل نامنظم است. با وجود عدم تاثیر ترک‌های ریز بر روی یکپارچگی و عملکرد سازه بتنی، نفوذ رطوبت به درون آن‌ها می‌تواند سرعت تخریب بتن را افزایش دهد. این مسئله، کاهش عمر سازه و افزایش هزینه‌های ترمیم بتن را در پی دارد.

از مهم‌ترین عوامل موثر بر ایجاد ترک‌های غیر فعال در بتن می‌توان موارد زیر را نام برد:

• هوازدگی
• اجرای نامناسب بتن ریزی
•  اثرات حرارتی
• جمع شدگي خودزا
• جمع شدگی ناشی از خشک شدن

روش‌های ترمیم بتن در صورت وجود ترک‌های غیر فعال عبارت هستند از:

• درزگیری
• حفاری و تزریق پرکننده سخت (صلب)
• پوشش‌دهی
• سنگ‌زنی و روکش
• ملات خشک
• شاتکریت/گانیت
• دوخت
• جکتینگ
• تقویت
• بازسازی

ترک خوردگی شبکه ای بتن چیست؟

ترک‌خوردگی شبکه‌ای یا اصطلاحا «کریزینگ» (Crazing)، مجموعه‌ای از ترک‌های سطحی و نزدیک به هم با شکل نامنظم است. کریزینگ معمولا در اثر گیرش سریع سطح آزاد بتن به دلیل دمای بالا، وجود آب اضافی یا عمل آوری نامناسب رخ می‌دهد. عمق ترک‌های شبکه‌ای کمتر از 3 میلی‌متر است. با وجود عمق کم ترک‌های شبکه‌ای، تعدد آن‌ها باعث افزایش سرعت تخریب سطح می‌شود. به همین دلیل، اقدامات اصلاحی و ترمیم بتن در این حالت باید با دقت بیشتری انجام گیرد.