«ترمیم با ملات خشک» (Dry Packing)، جانمایی دستی ملات نسبتا خشک و کوبیدن یا راندن آن به سمت داخل محدوده آسیب‌دیده است. در این روش، ملات پیوند خوبی را با بتن سالم برقرار می‌کند. علاوه بر این، به دلیل نسب آب به سیمان پایین ملات خشک، جمع شدگی کمی در آن رخ می‌دهد. این موضوع باعث استحکام، دوام، آب‌بندی و کیفیت خوب ترمیم می‌شود.
ملات خشک برای ترمیم ترک‌های غیر فعال و کرموشدگی مورد استفاده قرار می‌گیرد. استفاده از این روش برای ترمیم ترک‌های فعال به هیچ عنوان توصیه نمی‌شود. مراحل اجرای ملات خشک، عبارت هستند از:
- باز کردن محل آسیب‌دیدگی و افزایش عمق آن
- افزایش عرض پایینی کف محل آسیب‌دیدگی نسبت به سطح آن (شکل عدد 8)
- اختلاط ملات، صبر کردن به میزان 30 دقیقه و اختلاط دوباره
- ریختن ملات خشک به صورت لایه‌ای و تراکم هر لایه با کوبش یا رانش
- عمل آوری با استفاده روش‌های آب‌رسانی یا ترکیبات مخصوص عمل آوری
ترمیم بتن با حفاری و انسداد چیست؟
«حفاری و انسداد» (Drilling and Plugging)، یکی از روش‌های ترمیم ترک‌های فعال در بتن است. این روش، فقط برای ترک‌های مستقیم با انتهای قابل دسترس کاربرد دارد. حفاری و انسداد، اغلب به منظور ترمیم ترک‌های فعال عمودی در سازه نگهبان دیوار حائل مورد استفاده قرار می‌گیرد. این روش از سرعت بالا و هزینه پایین بهره می‌برد.
به منظور اجرای حفاری و انسداد، حفره‌ای با قطر تقریبی 50 تا 70 میلی‌متر عمود بر راستای ترک در مرکز آن حفر شده و توسط دوغاب پر می‌شود. بستن حفره توسط دوغاب، از گسترش بیشتر ترک جلوگیری می‌کند. نوع ماده پرکننده حفره به کاربری مورد انتظار از عضو آسیب‌دیده بستگی دارد. در صورت اهمیت بیشتر آب‌بندی به ظرفیت باربری، حفره باید توسط مواد ارتجاعی پر شود. اگر هر دو ویژگی (آب‌بندی و انتقال بار) مد نظر باشد، یکی از حفره‌ها با دوغاب و دیگری با مواد ارتجاعی پر می‌شود.