«پمپ بتن» (Concrete Pump)، دستگاهی است که بتن تازه را از درون میسکر و توسط لوله به محل مورد نیاز منتقل می‌کند.
پمپاژ به عنوان پرکاربردترین، مطمئن‌ترین و دقیق‌ترین روش انتقال و جانمایی بتن در پروژه‌های متوسط تا بزرگ با هر نوع مسیر دسترسی (ساده تا پیچیده، شیب افقی تا عمودی) شناخته می‌شود.
استفاده از پمپ بتن به چه دورانی باز می‌گردد؟
تا اوایل قرن ۲۰ میلادی (اواخر قرن ۱۳ شمسی)، اختلاط بتن در محل پروژه و انتقال آن به قالب بتن توسط فرغون (حمل دستی) یا محفظه‌های بزرگ (حمل با جرثقیل) صورت می‌گرفت. در آن دوران، بخش زیادی از زمان اجرای پروژه، صرف انتقال بتن می‌شد. در سال ۱۹۲۷ میلادی (۱۳۰۶ شمسی)، دو مهندس آلمانی به نام‌های «مکس گیز» (Max Giese) و «فریتز هول» (Fritz Hull)، ایده پمپ کردن بتن از درون لوله را مطرح کردند. با اجرایی کردن این ایده، آن‌ها موفق به انتقال بتن تا ارتفاع ۳۸ متر و فاصله ۱۲۰ متر شدند.
کاربرد پمپ بتن چیست؟
کاربرد پمپ بتن، انتقال مخلوط سیمانی و ریختن آن به درون قالب است. این روش، برای بتن‌ریزی در اکثر پروژه‌های متوسط تا بزرگ عمرانی (ساخت سازه) و معدنی (پر کردن فضای خالی) مورد استفاده قرار می‌گیرد. از سازه‌های بتنی قابل اجرا توسط پمپ بتن می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
- ساختمان‌های مسکونی (چند طبقه)، تجاری، عمومی، صنعتی
- پل
- سد
- تونل و سازه‌های زیرزمینی
- سازه‌های دریایی
- سازه‌هایی با دسترسی دشوار
هدف پمپ بتن چیست؟
هدف استفاده از پمپ بتن، صرفه‌جویی در زمان، هزینه و انرژی در حین اجرای عملیات‌های بتن‌ریزی در مقیاس کوچک تا بزرگ است. پمپ بتن، به جای انتقال گسسته (بچ به بچ) مخلوط، امکان جانمایی دقیق و پیوسته مخلوط در محل مورد نیاز را فراهم می‌کند.