لودویگ میس ون در روهه و آثارش

لودویگ میس ون در روهه (۲۷ مارس ۱۸۸۶ – ۱۷ اوت ۱۹۶۹) معمار آلمانی-آمریکایی، و سومین مدیر باوهاوس از ۱۹۳۰ تا ۱۹۳۳ بود. همکاران، دانشجویان، نویسندگان و دیگران معمولا او را توسط نام خانوادگی او یعنی میس مورد خطاب قرار می دادند.
لودویگ میس ون در روهه، در کنار والتر گروپیوس و لوکوربوزیه به عنوان استادان پیشرو در معماری مدرن شناخته می‌شوند. میس مانند بسیاری از معاصران خود به دنبال بنا نهادن یک سبک معماری بود که نمایانگر عصری جدید باشد درست مانند کاری که سبک‌های معماری کلاسیک و معماری گوتیک برای زمان خود انجام دادند. او یک سبک معماری قرن بیستمی تاثیر گذار را خلق کرد که دارای صراحت مفرط و سادگی بود. در ساختمان‌های کامل ساخته شده، او از مصالح جدید مانند فولاد صنعتی و صفحات شیشه ای برای تعریف فضاهای داخلی استفاده کرده است. او تلاش کرد که به سمت معماری ای برود که دارای حداقل چارچوب ساختمانی باشد و دارای یک تعادل در مقابل آزادی ضمنی جریان آزاد فضاهای باز باشد. او ساختمان های خود را معماری “پوست و استخوان ها” می نامید. او در جستجوی یک روش منطقی بود که باعث هدایت فرآیند خلاق طراحی معماری شود. او بخاطر استفاده از کلمات کوتاه «کمتر بیشتر است» و «خداوند در جزییات است» شهرت دارد. وی در آمریکا و بخصوص در موسسه فناوری ایلینوی آمریکا آثار مهمی از خود بر جای گذاشت.

• شروع حرفه کاری

در ابتدا میس در مغازه ی حکاکی بر روی سنگ و چندین شرکت محلی طراحی داخلی کار می کرد و سپس به برلین رفت و به دفتر طراح داخلی برونو پاول پیوست. او حرفه معماری خود را به عنوان یک کار آموز در کارگاه پیتر بهرنس بین سال های ۱۹۰۸ تا ۱۹۱۲ میلادی شروع کرد، جایی که او در معرض نظریه های رایج معماری و فرهنگ مترقی آلمان قرار گرفت او همچنین در کنار والتر گروپیوس و لوکوربوزیه کار می‌کرد. او همچنین به عنوان مدیر پروژه های ساختمانی سفارت امپراطوری آلمان در سن پترزبورگ تحت نظر پیتر بهرنس کار می کرد. استعداد او به سرعت شناخته شد و او با توجه به عدم تحصیلات رسمی دانشگاهی شروع به قرارداد بستن به صورت مستقل کرد. او کم گو، مشاوره گر و ار لحاظ جسمانی با ابهت بود. لودویگ میس به عنوان قسمتی از یک تبدیل سریع از پسر یک کاسب به یک معمار که با فرهنگ ممتاز برلین کار می کند، نام خانوادگی خود را تغییر داد و نام خانوادگی مادر خود (ون در روهه) را که تاثیرگذار تر بود برگزید. او کار مستقل و حرفه ای خود را با طراحی ساختمان های طبقات مرفه جامعه با سبک سنتی محلی آلمانی شروع کرد. او نسبت گسترده، نظم عناصر موزون و توجه به رابطه سازه‌های ساخته شده توسط انسان با طبیعت و ترکیب‌های سادهٔ حجم‌های مکعبی کارل فریدریش شینکل متعلق به سبک معماری نئو کلاسیک پروسی در اوایل قرن ۱۹ را می‌پسندید، در صورتی که در آن دوره گلچین نبودن و درهم ریختگی سبک معماری کلاسیک به دلیل این که با عصر مدرن نامربوط است رایج بود.

• فعالیت های میس در آمریکا

موقعیت‌های کاری او پس از سال ۱۹۲۹ رو به کاهش یافت.

در اوایل دههٔ ۱۹۳۰ میس مدت کوتاهی را به درخواست همکار و رقیبش والتر گروپیوس به عنوان آخرین مدیر باوهاوس خدمت کرد.

بعد از ۱۹۳۳ فشار سیاسی حزب نازی میس را مجبور کرد تا مدرسه را که با بودجه دولت اداره می‌شد را ببندد.

او در این سال‌ها ساختمان‌های بسیار کمی ساخت یکی از کارهای او آپارتمان فیلیپ جانسون در نیویورک بود.

سبک او از طرف نازی‌ها به این عنوان که «آلمانی» نیست، رد می‌شد.

او در سال ۱۹۳۷ آلمان را ترک کرد زیرا می‌دید که فرصت‌های او برای ساختن ساختمان به صفر می‌رسند.

او پروژه یک ساختمان مسکونی در وایومینگ ایالات متحده را قبول کرد.

بعد از آن پیشنهاد ریاست یک دانشکده معماری در شیکاگو، ایلینوی را پذیرفت.

میس در شیکاگو، ایلینوی ساکن شد جایی که او به عنوان رئیس دانشکده معماری دانشگاهی که بعدها به مؤسسه فناوری ایلینوی تغییر نام داد، انتخاب شده بود.

یکی از فواید قبول کردن این موقعیت آن بود که او می‌توانست کار طراحی ساختمان‌های جدید و همچنین نقشه کلی (master plan) محوطه دانشگاه را انجام دهد.

تمام ساختمان‌های او که در دانشگاه انجام شده‌اند هم‌اکنون نیز پابرجا هستند.

• از سنت گرایی به نوگرایی(مدرنیسم)

• معنی و مفهوم