فارنزورث خانه شیشه‌ای اثر میس ون در روهه

خانه فارنزورث میس وندروهه در یک مکان زیبا و ساحلی در کنار رودخانه فاکس در روستاهای ایلینوی واقع شده است. میس قصد داشت ساختاری ایجاد کند که بتواند با کمترین مانع چشم‌اندازهای حومه را به تصویر بکشد. ویندک این شکل از معماری خانه شیشه‌ای میس وندروهه را به عنوان “چارچوب بدون بدن” توصیف می کند. ساختمان را به ساده ترین عناصر آن تقطیر می کند و از همه مواردی که می تواند برای عملکردهای اصلی ساختمان اضافی به نظر برسد اجتناب می کند.

خانه فارنزورث که در بین سالهای 1945 تا 1951 برای دکتر ادیت فارنزورث به عنوان یک اقامتگاه آخر هفته طراحی شده بود، نمونه ای از ایده آل افلاطونی است که به دور از هیچ آلایشی روی طبیعت خودساخته پلانو در ایلینویز قرار گرفته است. این بنا در زمینی در خارج از شهر شیکاگو به ابعاد حدود 4 هکتار در منطقه ای جنگلی قرارگرفته که از جنوب منتهی به رودخانه Fox است. این پاویون شیشه ای به خوبی از طبیعت پیرامون آن بهره‌برده و به منتهای کانسپت میس وندروهه در مورد ارتباط قوی بین خانه و طبیعت رسیده است.

این خانه یک طبقه از 8 ستون فولادی با مقطع I ساخته شده است که بام و چهارچوب کف را نگه می دارند و بنابراین هم نقش سازه ای دارند و هم در نمای ساختمان خودنمایی می کنند.در حدفاصل این ستون ها پنجره های کف تا سقف در تمام دور تا دور خانه تعبیه شده که فضاهای خانه را روبه جنگل پیرامون آن باز می کند.

پنجره های این بنا، المان هایی هستند که زیبایی ایده میس وندروهه در مورد ارتباط ساکنین با طبیعت آرام اطراف را فراهم کرده اند. ایده او برای تامین خلوت ساکنین نیز از طریق قرار گرفتن بنا در میان انبوه درختان که در این سایت خصوصی قرارگرفته اند، تامین شده است. میس وندروهه در مصاحبه ای، کانسپت خود را از طراحی این پاویون شیشه ای، چنین بیان می کند: “طبیعت نیز می تواند زندگی خود را داشته باشد. ما باید آگاه باشیم که زندگی آن را با رنگ های خانه هایمان و المان هایی که در داخل بنا استفاده می کنیم، مختل نکنیم. باید سعی کنیم طبیعت، خانه ها و انسان ها را در یک کل منسجم تر به دور هم گرد آوریم.”

میس وندروهه برای طراحی این خانه در نظر داشت که تا جایی که می تواند بنا نسبت به زمینی که روی آن قرار گرفته است، سبک باشد و بنابراین این خانه را حدود 160 سانتی متر از سطح زمین بلندتر بنا کرده است و تنها ستون های فولادی با سطح زمین برخورد دارند و منظر سایت پیش از ساکنین بر روی زمین گسترش یافته است. برای تکمیل این ایده، جرز پنجره ها نیز به عنوان سازه برای نگهداری اسلب های کف به کار رفته اند.

بنابراین سطح کف خانه فارنزورث بالا آمده است و پله های عریض در حالیکه رو به ورودی خانه پیش رفته و حالت تعلیق دارند، به نرمی این خانه را از سطح زمین بلند می کنند. به جز دیوارهایی که در مرکز بنا برای پوشش جداره سرویس به کار رفته است، مابقی بنا کاملا دارای پلانی آزاد بوده و از مینمیالیسم بهره برده است.

میس برای طرح ساختمان از منطق سفت و سختی استفاده کرد ، که توسط زمینه وسیع تری تعریف شده است. ویندک توضیح می‌دهد: “چشم‌انداز اطراف باعث ایجاد نسبت مستطیلی و شبکه ساختاری خانه فارنزورث میس وندروهه می شود. سه ردیف ستون به موازات رودخانه اجرا می شود. آنها با تیرهایی متصل هستند که از تیرهای عرضی کوچکتر پشتیبانی می کنند. ” عناصر عمودی ریتم آهنگین درختان اطراف را تکرار می کنند، درحالی که اعضای افقی با سطح رودخانه همسو هستند.

این “سیستم خمشی یک طرفه” برای استفاده در مقاطع فولادی نورد ایده‌آل است و تمام اسکلت ساختمان اساساً با مجموعه ای از قطعات تعریف می‌شود. شکل آنها عملکرد ساختاری آنها را نشان می‌دهد و اندازه آن‌ها نشان‌دهنده بزرگی باری است که باید در برابر آن مقاومت کنند. ”

از آنجا که محل اقامت در یک ساختار مسقف مسطح و یک طبقه قرار دارد، بارهای عمودی نسبتاً ناچیز هستند.

در حالی که بسیاری از معماران سعی می‌کنند چنین جزئیاتی را در پشت نمای ساختمان یا دیوارها پنهان کنند، میس وندروهه در خانه فارنزوث ماهیت تکتونیکی فولاد را جشن گرفت و به بینندگان این امکان را می‌دهد تا فوراً نحوه ایستادن سازه و مصالح آن را درک کنند. بین این ستون ها، صفحات کف و سقف دارای لبه هایی با تیرهای مقطع C هستند که در گوشه ها پیچیده می‌شوند تا یکپارچگی را ایجاد کنند.

به نظر می‌رسد که تیرهای I عمودی از کنار آنها به زمین می‌آیند و شبیه قایق‌هایی هستند که بر روی رودخانه مجاور حرکت می‌کنند. مشخصه این ساختمان بی‌وزنی ظاهری است که استحکام مصالح ساختمانی اولیه آن را نادیده می گیرد. ویندک توضیح می‌دهد: ” میس وندروهه از اتصالات پیچ دار معمولی برای قسمت‌های نامرئی چارچوب استفاده می کند. تمام اتصالات قابل مشاهده جوش داده شده‌اند. “

با توجه به اینکه خانه فارنزورث حدود 30 متر  از رودخانه FOX فاصله داشته است، میس خطر بالا آمدن آب رودخانه را نیز در نظر گرفته بود. او این خانه را با ارتفاعی نسبت به زمین طراحی کرد که باور داشت این میزان ارتفاع، این خانه را از بالاترین میزان مد آب رودخانه، که هر صدسال پیش‌بینی می شود، نیز حفظ می کند.

در سال 1954 رودخانه fox حدود 1.8 متر بیش از عدد پیش بینی شده برای بالاآمدگی آب در صد سال، بالا آمد و باعث شد این خانه زیر آب برود. با این حال میس وندروهه نمی توانست ین بالاآمدگی بیش از حد و غیرمعمول آب را پیش بینی کند، چرا که این تغییر، متاثر از گسترش ساخت‌و‌ساز در منطقه شیکاگو بود که منجر به بالاآمدگی بیشتر آب شده بود. بررسی های اخیر نشان می دهد که فضای داخلی این خانه 6 مرتبه تاکنون در معرض بالاآمدگی سطح آب رودخانه قرار گرفته است که اولین بار در 1954 بوده است و در سالهای 1996 و 1997 این بالاآمدگی آب بیشتر اتفاق افتاد و اخیرا نیز در سال 2008 مجددا این اتفاق افتاده است.

اگرچه مشکلاتی در زمینه نگهداری این خانه وجود داشته است که به دلیل مشکل بالاآمدگی آب رودخانه و همینطور قابلیت زندگی به خاطر طرح آن بوده است که شامل نارضایتی از تهویه فضای داخلی و همینطور هزینه های اقتصادی زیاده از حد نیز می باشد، اما روح سادگی در خالص ترین فرم آن، در این بنا وجود دارد. شگفتی این اثر هنری منبع الهام بسیاری آثار دیگر معماری از جمله خانه شیشه ای فیلیپ جانسون شده است.

فرم هندسی انسان ساخت این بنا، با منظر خارجی اطراف آن، ارتباطی ساخته که نمونه ای واقعی از “مسکن”، در ساده ترین حالت است. چنان که میس وندروهه نیز در مورد این دستاورد خود می گوید: “اگر به طبیعت از میان دیوارهای شیشه ای خانه فارنزورث نگاه کنید، شکوه عمیق تری خواهد داشت تا اینکه از بیرون بنا به طبیعت نگاه کنید. به این صورت طبیعت بیشتر خود را به نمایش خواهد گذاشت و … جزئی از یک کل منسجم عظیم خواهد شد.”