در سیستم مهاربندی قائم، المان‌های بادبند بین دو ردیف از ستون‌های مجاور نصب می‌شوند. این سیستم، علاوه بر انتقال بارهای افقی به فونداسیون، در برابر حرکت جانبی کل سازه نیز مقاومت می‌کند. تصویر زیر، مسیر توزیع و انتقال بارهای مختلف توسط سیستم مهاربندی قائم را نمایش می‌دهد.
در سیستم‌های قائم می‌توان از بادبند قطری به شکل ضربدری یا منفرد استفاده کرد. در بادبند ضربدری، نسبت طول به ضخامت بیشتر است و بادبند تنها در برابر نیروهای کششی مقاومت می‌کند. در این حالت، بادبندهای کششی به همراه تیرهای کف هر طبقه، مقاومت لازم برای تحمل بارهای جانبی را فراهم خواهند کرد. در مجموع، سیستم‌های مهاربندی قائم برای مقاومت در برابر نیروهای باد، نیروهای افقی معادل (نواقص هندسی سازه) و آثار مرتبه‌ی دوم (مانند اثر پی-دلتا) طراحی می‌شوند.به منظور فراهم کردن مقاومت کافی در برابر نیروهای جانبی در هر دو جهت (بر روی پلان سازه) و مقاومت در برابر نیروهای پیچشی حول محور عمودی سازه، اجرای بادبند باید حداقل بر روی سه سطح عمودی بر روی سازه صورت بگیرد. استفاده از بادبندهای بیشتر، پایداری سازه را افزایش می‌دهد. در ساختمان‌های چند طبقه و بزرگ، معمولا چندین بادبند بر روی سطوح عمودی نصب می‌شوند.
علاوه بر تعداد، جهت‌گیری سطوح عمودی مورد استفاده برای نصب بادبند نیز بر روی پایداری و نحوه شکست سازه تاثیرگذار است. مهاربندی بر روی حداقل دو سطح در جهت‌های عمود بر هم، از رخ دادن شکست نامتقارن در سازه جلوگیری می‌کند. به علاوه، مهاربندی بر روی چند سطح عمودی از بخش‌های مهم سازه، احتمال تخریب پیشرونده را کاهش می‌دهد. انتخاب محل اجرای بادبند نیازمند دقت و احتیاط بالایی است. به طور کلی، اجرای بادبند در سطوح خارجی، باعث مقاومت سازه در برابر نیروهای پیچشی می‌شود.