برخورد باد به پوشش بیرونی سازه باعث اعمال بارهای افقی بر روی ستون‌ها می‌شود. سیستم مهاربندی افقی، به منظور انتقال این بارها از ستون‌های موجود بر روی محیط سازه‌ها، به سیستم مهاربندی قائم مورد استفاده قرار می‌گیرد. سیستم‌های مهاربندی افقی به دو نوع اصلی دیافراگمی و مثلثی تقسیم می‌شود.
دیافراگم چیست؟
دیافراگم در سیستم‌های مهاربندی افقی، المانی متشکل از اجزای سقف و کف است که توانایی تحمل و انتقال بارهای افقی در سازه‌ها را دارد. سقف‌های کامپوزیت را می‌توان به عنوان یکی از بهترین انواع سقف با عملکرد دیافراگم در نظر گرفت. در این سقف‌ها، عرشه فولادی توسط گل‌میخ به تیرهای اصلی متصل شده و بر روی آن بتن‌ریزی انجام می‌شود.
توجه داشته باشید که هر سقفی نمی‌تواند به عنوان دیافراگم عمل کند. به عنوان مثال، دال‌های بتنی پیش ساخته، فقط در صورت اعمال تغییرات خاص، قادر به تحمل و انتقال بارهای جانبی (اجرای عملکرد دیافراگم) خواهند بود. به این منظور باید این سقف‌ها را توسط اتصالات مخصوص به عضوهای فولادی سازه متصل کرد. به طور کلی، در صورت وجود اصطکاک 0.1 یا کمتر بین بتن و عضو فولادی، عملکرد دیافراگم در برابر بارهای جانبی بهبود می‌یابد.
مهاربندی مثلثی چیست؟
مهاربندی مثلثی، زمانی مورد استفاده قرار می‌گیرد که امکان در نظر گرفتن کف سازه به عنوان سیستم مهاربندی افقی (دیافراگم) وجود نداشته باشد. در این سیستم، مجموعه‌ای از بادبندهای مثلثی در دو جهت عمود بر هم نصب می‌شوند. در اکثر موارد، این بادبندها را در فاصله میان تکیه‌گاه‌های سازه (معمولا بین بادبندهای عمودی) اجرا می‌کنند.
