دوخت به پشت چیست؟

دوخت به پشت چیست؟

«دوخت به پشت» (Tie Back)، روشی مشابه با انکراژ است. در این روش نیز گودبرداری به صورت مرحله‌ای و از بالا به پایین انجام می‌گیرد.

 

اجرای سازه نگهبان به روش دوخت به پشت چگونه انجام می‌شود؟

مراحل اجرای دوخت پشت به صورت زیر هستند:

  • گودبرداری تا یک عمق مشخص (معمولا 2 تا 3 متر)
  • حفر چاهک‌های افقی یا مایل در دیواره گود
  • جانمایی کابل‌های پیش تنیده درون چاهک‌ها
  • تزریق بتن در انتهای چاهک برای تامین مهار در خاک
  • کشیدن کابل‌ها توسط جک‌های مخصوص
  • مهار کردن انتهای بیرون زده کابل به دیواره گود
  • تزریق بتن به درون چاهک‌ها
  • آزاد کردن جک‌ها پس از سخت شدن بتن
  • تکرار مراحل بالا برای عمق‌های بعدی

در اجرای سازه نگهبان به روش دوخت به پشت، نیروی پیش تنیدگی کابل باعث افزایش تراکم خاک در پشت دیواره و کاهش رانش به سمت داخل گود می‌شود. در انتهای گودبرداری، مجموعه دیواره گود به عنوان یک سازه نگهبان در برابر رانش خاک مجاور مقاومت می‌کند.

 

مزایا و معایب دوخت به پشت چه هستند؟

معایب و مزایای روش دوخت به پشت مشابه روش مهارسازی است.

 

میخ کوبی یا نیلینگ چیست؟

«نیلینگ» (Nailing) یا میخ‌کوبی، از روش‌های پایدارسازی دیواره‌های گود و شیب‌ها است. در این روش، پس از حفاری گمانه‌های مخصوص، المان‌های بلندی نظیر میله‌های فولادی را درون خاک وارد می‌کنند. سپس، دوغاب را به درون حفره می‌ریزند. البته امکان اجرای همزمان حفاری و ریختن دوغاب نیز وجود دارد. توجه داشته باشید که در روش نیلینگ، برخلاف روش انکراژ، از المان‌های پیش تنیده یا بدون تنیدگی استفاده می‌شود.

 

دوخت به پشت

 

مزایای میخ کوبی چه هستند؟

از مزایای نیلینگ می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

  • مناسب برای فضاهای محدود با دسترسی دشوار
  • کم بودن مصالح مورد نیاز
  • کم بودن آلودگی صوتی و اثرات مخرب زیست‌محیطی
  • انعطاف‌پذیری و سرعت اجرای بالا
  • عدم وجود محدودیت اجرا با توجه به ارتفاع دیواره
  • صرفه‌جویی در هزینه، زمان و نیروی کار

 

معایب میخکوبی چه هستند؟

برخی از محدودیت‌های نیلینگ عبارت هستند از:

  • نامناسب برای زمین‌هایی با سطح آب زیرزمینی بالا
  • کاربری کوتاه مدت و غیر دائمی برای خاک‌های حساس و متورم
  • احتمال خوردگی میخ‌های فلزی
  • نیاز به نیروی کار متخصص و ماهر

 

الزامات طراحی روش‌های مهاربندی چه هستند؟

هدف اصلی استفاده از میل یا کابل مهاری برای افزایش پایداری گود، افزایش مقاومت داخلی توده خاک به منظور جلوگیری از حالت‌های شکست خارجی و حفظ ظرفیت باربری مناسب است. سازه ایجاد شده در این روش‌ها باید حرکت خاک و دیواره را کنترل کنند. نیروی مهاری مورد نیاز برای کابل مهاری با استفاده تحلیل خاک، مشخصات آب زیرزمینی و منبع بارهای خارجی اعمال شده بر سیستم اندازه‌گیری می‌شود. توجه داشته باشید که طول مناسب پیوند المان‌های مهاری و خاک باید بیشتر از محدوده سطح شکست بحرانی خاک باشد. در غیر این صورت، المان‌های مهاری نمی‌توانند مقاومت کافی برای جلوگیری از ریزش توده موجود در محدوده شکست را فراهم کنند و آن‌ها نیز به همراه خاک می‌ریزند.