در مثلث بندی، ایستگاه‌های برداشت توسط علائم و نشانه‌های مخصوص مشخص می‌شوند. هدف اصلی از علامت‌گذاری یا نشانه‌گذاری ایستگاه‌ها، فراهم کردن یک سطح دائمی برای استقرار مناسب تجهیزات برداشت (دوربین، ژالون و غیره) بر روی راس‌های مثلث است. علائم ایستگاه، معمولا از برنز یا مس ساخته شده و توسط دوغاب به درون سنگ یا بتن متصل می‌شود.
در برخی از موارد، به منظور اطمینان از مناسب بودن شکل مثلث‌ها و میدان دید بهتر، اشیایی نظیر امکان بلند مذهبی، میله‌های پرچم یا برج‌ها، به عنوان ایستگاه‌های مثلث بندی در نظر گرفته می‌شوند. در صورت عدم امکان تنظیم تجهیزات بر روی این ایستگاه‌های اصلی، نزدیک‌ترین مکان مناسب را به عنوان ایستگاه فرعی انتخاب می‌کنند.
به این ترتیب، زاویه مثلث‌ها، بر اساس میزان دوری از مرکز ایستگاه فرعی، مورد اصلاح و کاهش خطا قرار می‌گیرند. اختلاف بین ایستگاه اصلی و فرعی، از روش ترازیابی مثلثاتی به دست می‌آید.
علائم ایستگاه های مثلث بندی
علائم، وسایلی هستند که به منظور تعیین موقعیت دقیق ایستگاه مورد استفاده قرار می‌گیرند. این علائم، خط دید بین ایستگاه‌های مثلث بندی را فراهم می‌کند. علائم ایستگاه‌های مثلث بندی به دو نوع علائم نوری و غیرنوری تقسیم می‌شوند:
- علائم نوری
- علائم نوری در روز: وسایلی که نور خورشید را بازتاب می‌دهند. این علائم، فقط در آب و هوای صاف قابل استفاده هستند.
- علائم نوری در شب: وسایلی که برای برداشت در شب به کار می‌روند. چراغ‌های نفتی، برای فراهم کردن خط دید در فواصل کمتر از ۸۰ کیلومتر و چراغ‌های کارییدی، برای ایجاد خط دید در فواصل بیشتر از ۸۰ کیلومتر استفاده می‌شوند.
- علائم غیرنوری
- وسایلی که برای برداشت در طول روز مورد استفاده قرار می‌گیرند.
کاربرد برج در مثلث بندی
هنگامی که خط دید مناسب بین دو راس مثلث وجود نداشته باشد، برجی برای افزایش ارتفاع ایستگاه و یا علامت ساخته می‌شود. برج‌ها، دارای دو بخش مستقل هستند. ساختار بیرونی این سازه‌ها، وظیفه نگهداری از نقشه‌بردار و علامت را بر عهده دارد. ساختار درونی برج، فقط از تجهیزات نقشه برداری نگهداری می‌کند. تصویر زیر، اجزای یک برج را نمایش می‌دهد.
دو قسمت برج، به طور کامل، مستقل از یکدیگر ساخته می‌شوند تا حرکت نقشه‌بردار، بر روی تنظیمات تجهیزات نقشه‌برداری تاثیر نگذارد. ارتفاع برخی از برج‌ها تا بیش از ۵۰ متر می‌رسد.