در بخش قبلی، در مورد آرایشهای مختلف برای مثلث بندی در نقشه برداری صبحت کردیم و عوامل موثر در انتخاب شکل مثلثهای موجود در این آرایشها را مورد بررسی قرار دادیم. مثلث بندی مرتبه اول، به دلیل گسترش بسیار زیاد، در یک چارچوب یا بهاصطلاح «فریمورک» (Framework) اجرا میشود. به طور کلی، دو چـارچوب نردهای یا مرکزی برای این نوع مثلث بندی وجود دارد.
مثلث بندی مرتبه اول در چارچوب نرده ای
چارچوب نردهای، یکی از روشهای مثلث بندی مرتبه اول با آرایش چهارضلعی است. در این چـارچوب، مجموعهای از مثلثها در چهار جهت اصلی شمال، جنوب، شرق و قرب ایجاد میشوند. تصویر زیر، طرح کلی چارچوب نردهای در مثلث بندی را نمایش میدهد.
فاصله بین ردیفها یا ستونها در چـارچوب نردهای، معمولا بین ۱۵۰ تا ۲۵۰ کیلومتر است. محدوده بین دیفها و ستونها، توسط مثلث بندی مرتبه دوم و سوم پر میشود. کشورهایی نظیر هند، اسپانیا، اتریش و فرانسه، از این چارچوب برای برداشت مثلث بندی مرتبه اول استفاده کردهاند.
مثلث بندی مرتبه اول در چارچوب متمرکز
در چـارچوب متمرکز مثلث بندی مرتبه اول، شبکهای از مثلثها در اطراف خط پایه و در تمام جهتها ایجاد میشود. خط پایهی این چـارچوب، معمولا در مرکز محدوده (مرکز کشور) قرار میگیرد. چارچوب متمرکز، برای نواحی دارای گسترش متوسط مناسب است. بریتانیا، از این چارچوب برای مثلث بندی محدوده خود استفاده میکند.
مثلث مناسب برای مثلث بندی در نقشه برداری چیست ؟
در مثلث بندی، دقت کار به میزان زیادی به نحوه چینش مثلثها در آرایش کلی و اندازه زاویههای داخلی هر یک از مثلثها وابسته است. شکل مثلث، باید به گونهای باشد که هر خطایی در اندازهگیری زاویهها، حداقل تاثیر را بر روی طول محاسبه شده اضلاع داشته باشد. بهترین شکل برای مثلث بندی، مثلث متساویالساقین با زاویه ۵۶ درجه و ۱۴ دقیقه در دو طرف قاعده است. با این وجود، در عمل، مثلث متساویالاضلاع به عنوان شکل مناسب برای مثلث بندی در نظر گرفته میشود. به طور کلی، مثلثهای دارای زاویه داخلی کوچکتر از ۳۰ درجه یا بزرگتر از ۱۲۰ درجه، مناسب نیستند.