یکی دیگر از معیارهای تقسیمبندی اتصالات سازه های فولادی، نحوه اجرای اتصالات است. این معیار، تاثیر قابل توجهی بر روی هزینه تمام شده پروژه دارد. روش اجرای اتصالات سازه های فولادی به دو نوع اجرا در محل پروژه و اجرا در کارخانه تقسیم میشود. اجرای اتصالات در محل پروژه نیازمند تنظیم نهایی عضوها است. این مسئله باعث افزایش هزینه نیروی انسانی و افزایش فرآیندهای انجام کار میشود.
اجرای اتصالات در کارگاه، هزینه نیروی انسانی را کاهش میدهد. به علاوه، اتصال عضوها (جوشکاری المانهای اتصال دهنده به عضوهای سازه) به طور کامل صورت میگیرد. به طور کلی، هزینه ساخت قطعات مختلف سازه در محل پروژه بیشتر از همین هزینه در کارگاه است. از اینرو، به منظور کاهش هزینههای تمام شده، اجرای اتصالات سازه های فولادی به صورت ترکیبی انجام میشود.
اجرای اتصالات سازه های فولادی در کارگاه
اجرای اتصالات سازه های فولادی در کارگاه گزینه مناسبی برای جوشکاری است؛ چراکه جوشکاری در محل پروژه دشوار است و هزینه بالایی دارد. به منظور پیچ کاری و پرچ کاری فقط میتوان بخش سوراخ کاری عضوهای فولادی را در کارگاه انجام داد. به این ترتیب، نصب و تکمیل این اتصالات باید در محل پروژه صورت گیرد.
سازه فولادی بر اساس روش اجرا
از مزایای اجرای اتصالات سازه های فولادی در کارگاه میتوان به موارد زیر اشاره کرد:
- سرعت اجرای بالا
- هزینه تمام شده پایین در مقیاسهای نسبتا بزرگ تا بزرگ
- بهرهوری بالا
معایب اجرای اتصالات سازه های فولادی عبارت هستند از
- نیاز به تجهیزات مخصوص
- نیاز به نیروی کار ماهر و باتجربه
- هزینه تمام شده بالا در مقایسهای کوچک
اجرای اتصالات سازه های فولادی در محل پروژه
اجرای اتصالات سازه های فولادی در محل پروژه معمولا به منظور نصب پیچ و یا پرچ صورت میگیرد. در برخی از مواقع، عملیات جوشکاری نیز در محل پروژه انجام میشود. برای اتصالاتی که تمام بخشهای آنها به وسیله جوش به یکدیگر متصل شدهاند، انجام جوشکاری در محل پروژه اجتنابناپذیر است. البته با جوشکاری المانهای اتصال بر روی عضوهای فرعی (نگهداری شونده) یا عضوهای اصلی (نگهدارنده) در کارگاه میتوان مقداری از هزینه تمام شده را کاهش داد. در این حالت، ادامه جوشکاری المانهای اتصال بر روی عضوهای دیگر در محل پروژه صورت میگیرد.
سازه فولادی بر اساس روش اجرا