آزمایش مقاومت فشاری بتن
به منظور تعیین مقاومت فشاری بتن، معمولا از «دستگاه آزمایش یونیورسال» (Universal Testing Machine) یا اصطلاحاً «UTM» استفاده می‌شود. این دستگاه، ابزاری برای اجرای آزمایش مقاومت فشاری و کششی بر روی مواد مختلف است. برای انجام آزمایش استحکام فشاری بتن می‌توان از نمونه‌های مکعبی، استوانه‌ای یا منشوری شکل استفاده کرد. نمونه‌برداری، قالب‌بندی، عمل آوری، ابعاد نمونه‌ها و شرایط کلی آزمایش، به استانداردهای تعریف شده بستگی دارد. به عنوان مثال، در استاندارد «ASTM C39 / C39M – 20»، روش اجرای آزمایش مقاومت فشاری برای نمونه‌های استوانه‌ای بتن به طور کامل شرح داده شده است.
معمولا از نمونه‌های 7 روزه یا 28 روزه برای آزمایش تعیین استحکام فشاری بتن استفاده می‌شود. به طور خلاصه، روند آزمایش به این صورت است که ابتدا نمونه‌ها را درون دستگاه آزمایش یونیورسال یا هر دستگاه مناسب آزمایش با قابلیت اعمال فشار تک محوره قرار می‌دهند. سپس، بار فشاری را با نرخی معادل 0.23 مگاپاسکال بر ثانیه به نمونه وارد کرده و حداکثر بار فشاری قابل تحمل توسط هر نمونه (قبل از شکست) را اندازه‌گیری و ثبت می‌کنند.
فرمول مقاومت فشاری بتن
از تقسیم حداکثر بار فشاری قابل تحمل به دست آمده از آزمایش بر مساحت سطح مقطع نمونه، مقاومت فشاری به دست می‌آید. به منظور کاهش خطا می‌توان آزمایش را چندین بار تکرار کرد و از مقادیر به دست آمده میانگین گرفت.
بتن، پرکاربردترین مصالح ساختمانی است که از ترکیب آب، سیمان و سنگدانه (شن و ماسه) ساخته می‌شود. خواص بتن، به دو دسته خواص «بتن تازه» (Fresh Concrete) و خواص «بتن سخت شده» (Hardened Concrete) تقسیم می‌شود. مقاومت فشاری، مهمترین ویژگی بتن سخت شده به حساب می‌آید. اهمیت مقاومت فشاری بتن به حدی زیاد است که می‌توان از آن به عنوان معیاری برای ارزیابی اولیه تمام خصوصیات بتن استفاده کرد.